ما رفتیم کرج

پسر گلم،

برای زندگی رفتیم کرج

دلیل اصلیش هم تو بودی خونه تهران یه خونه 40 متری بود که هیچ جایی برای بازی نداشتی، درو که باز میکردی خیابون بود خیلی از این موضوع ناراحت بودیم هممون.محله خیلی بدی داشتیم. دوست نداشتم تو توی اون محل بزرگ بشی برای همین هم تصمیم گرفتیم بریم کرج تا هم نزدیک مامان مریم باشیم و هم توی یه خونه بزرگ و محله خوب رشد کنی.جابه جایی خیلی برای هممون سخت بود.هم من و بابایی اذیت شدیم و هم تو به خاطر اینکه ما مشغول کار و بار بودیم نمی تونستیم زیاد به تو رسیدگی کنیم و تو همش نق میزدی

ولی خوب خدا رو شکر آخر خوبی داشت. خونمون بزرگ و آرومه خیلی توش راحتیم. درسته راه یه کمی اذیتمون میکنه ولی میارزه.تو توی این چند روزه هنوز به فضای خونه عادت نکردی. یه کم میترسی انگار. میخوای بری توی اتاق خوابها دست منم میگیری که تنها نباشی.

شبها هم که کلا من اجازه ندارم ازبغلت تکون بخورم.تا برمیگردم میگی مامان و خودتو میندازی تو بغل من. امیدوارم زودتر عادت کنی عزیز دلم